آن‌تایم

درست روزی که عکسشو میذاری جلوت و های های گریه می‌کنی ، یه نشونه ازش ببینی ...

باید شکر کنم خدا رو؟ که بهم نشون داد تو این بدترین روزای زندگیم که اینهمه احساس تنهایی میکنم هنوز یکی هس که به یادمه ... یا نه اول این اشک‌های سرازیر شده رو پاک کنم تا کسی نیومده ببینه ...

پ.ن: هنوز هم معتقدم پاک کردن تمام مطالب این وبلاگ کار درستی بود ، ولی الان یقین دارم که نوشتن این پست کار درست تریه ...